Sól hydroksyetylowa lub sól fizjologiczna do resuscytacji płynów w intensywnej terapii AD 5

Skorygowane analizy zostały przeprowadzone z zastosowaniem solidnej regresji Poissona dla wyników binarnych i silnej regresji liniowej dla ciągłych wyników. Wyjściowe współzmienne obejmowały obecność lub brak urazu, wieku, źródła przyjęć na OIOM, punktację APACHE II i wyjściowy poziom kreatyniny w surowicy. Porównaliśmy czasy przeżycia przy użyciu testów log-rank i przedstawialiśmy je jako krzywe Kaplana-Meiera. Porównania danych płynowych i fizjologicznych uśrednione w ciągu pierwszych 4 dni przeprowadzono za pomocą testów t. W przypadku wstępnie zdefiniowanych podgrup ocenialiśmy pierwotny wynik, stosując metody podobne do tych stosowanych w głównej analizie, i ocenialiśmy heterogeniczność efektów leczenia w parach podgrup, stosując test dla wspólnego względnego ryzyka. Przeprowadziliśmy analizy post hoc porównujące zmiany w stężeniach kreatyniny w surowicy i wydajności moczu w ciągu pierwszych 7 dni w każdej grupie oraz u pacjentów, którzy spełnili kryteria diagnostyczne dla kategorii ostrego uszkodzenia nerek RIFLE-R, RIFLE-I i RIFLE-F. Wszystkie analizy przeprowadzono przy użyciu oprogramowania statystycznego SAS, wersja 9.2 (SAS Institute).
Wyniki
Pacjenci
Ryc. 1. Ryc. 1. Ocena, losowanie i obserwacja pacjentów. Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka pacjentów w punkcie wyjściowym. Od grudnia 2009 r. Do stycznia 2012 r. Zarejestrowaliśmy 7000 pacjentów w 32 dorosłych oddziałach chirurgii medyczno- Australia i Nowa Zelandia, z 3500 pacjentami wyznaczonymi do otrzymania 6% HES (130 / 0,4) w 0,9% soli fizjologicznej (grupa HES) i 3500 w celu otrzymania 0,9% roztworu soli (grupa soli) (Figura 1). Obie grupy pacjentów miały podobną charakterystykę w punkcie wyjściowym (Tabela 1). Pierwotny wynik był dostępny dla 3315 pacjentów (94,7%) w grupie HES i 3336 pacjentów (95,3%) w grupie soli fizjologicznej.
Fluidoterapia i efekty leczenia
Niezależna analiza losowej próbki płynów badanych wykazała, że stężenie HES wynosi od 5,97% do 6,00%, przy średnim stopniu substytucji molowej 0,44. Stężenie soli fizjologicznej w workach HES wynosiło od 0,92% do 0,93%.
Podczas pierwszych 4 dni grupa HES otrzymywała znacznie mniej płynu badanego niż grupa soli (średnia [. SD] dzienna średnia, 526 . 425 ml w porównaniu z 616 . 488 ml; P <0,001), przy czym większość podawanej objętości pierwsze 24 godziny (ryc. S1 w dodatku uzupełniającym).
Grupa HES również otrzymywała znacznie mniej płynu niesłyszącego niż grupa soli fizjologicznej (851 . 675 ml w porównaniu z 1115 . 993 ml, P <0,001), co skutkowało znacznie niższym dodatnim saldem netto netto (921 . 1069 ml w porównaniu z 982 . 1161 ml). , P = 0,03) (tabela S4 i ryc. S1 w dodatkowym dodatku).
W ciągu pierwszych 4 dni grupa HES otrzymywała znacznie więcej produktów krwi niż grupa soli fizjologicznej (78 . 250 ml vs.
[patrz też: bortezomib, benfotiamina, wybielanie warg sromowych ]