Sól hydroksyetylowa lub sól fizjologiczna do resuscytacji płynów w intensywnej terapii AD 3

Pacjenci, którzy spełniali kryteria kwalifikacyjne, byli tymi, których klinicysta uznał za wymagających resuscytacji płynowej, co zdefiniowano jako podawanie dużej dawki płynu dożylnego powyżej i powyżej wymaganej dla płynów podtrzymujących lub zastępczych. Płyn podawano w celu skorygowania hipowolemii w dowolnym momencie podczas przyjęcia pacjenta na oddział intensywnej terapii, zgodnie z ustaleniami lekarza leczącego i popartego co najmniej jednym obiektywnym kryterium fizjologicznym (tabela S1A w dodatkowym dodatku, dostępna pod adresem). Lekarze leczący określili początkową i następną objętość oraz szybkość podawania płynu resuscytacyjnego, w zależności od objawów klinicznych i późniejszej odpowiedzi na podanie płynu. Pacjenci, którzy otrzymali ponad 1000 ml HES przed badaniem przesiewowym, ci z nieodłączną lub obecną zależną od dializy niewydolnością nerek oraz osoby z dowodami krwotoku śródczaszkowego w tomografii komputerowej czaszki zostali wykluczeni. Pełna lista kryteriów wykluczenia znajduje się w tabeli S1B w dodatkowym dodatku.
Badanie Randomizacji i leczenia
Leczenie zostało losowo przydzielone w zaszyfrowanym internetowym systemie randomizacji z wykorzystaniem algorytmu minimalizacji stratyfikowanego według instytucji i rozpoznania urazowego.
Pacjenci zostali przydzieleni do otrzymania 6% HES (130 / 0,4) w 0,9% soli fizjologicznej (Voluven, Fresenius Kabi) lub 0,9% soli fizjologicznej w nierozróżnialnych workach 500 ml Freeflex9 dla wszystkich resuscytacji płynów w OIOM aż do wypisu, śmierci lub 90 dni po randomizacji.
Zgodnie z rejestracją przez Australijską Agencję ds. Towarów Terapeutycznych i Urząd ds. Bezpieczeństwa Narkotyków i Urządzeń Nowej Zelandii dla 6% HES (130 / 0,4), płyn badawczy podawano do maksymalnej dawki 50 ml na kilogram masy ciała na dobę, następnie otwarty 0,9% roztwór soli w pozostałej części 24-godzinnego okresu.
Zaprzestano badania płynu u pacjentów leczonych dowolnym sposobem leczenia nerkozastępczego. U tych pacjentów zalecono leczenie solą fizjologiczną, ale dozwolony był każdy inny płyn oprócz HES. Podawanie płynów resuscytacyjnych poza OIT nie było kontrolowane.
Wszystkie inne aspekty opieki nad pacjentem, w tym płyny podtrzymujące i żywienie, monitorowanie układu sercowo-naczyniowego, wsparcie farmakologiczne oraz wsparcie oddechowe i nerkowe, zostały przeprowadzone według uznania klinicystów.
Mierniki rezultatu
Pierwszorzędową miarą wyniku była śmiertelność z dowolnej przyczyny 90 dni po randomizacji.
Drugorzędnymi efektami w 90-dniowym okresie obserwacji było wystąpienie ostrego uszkodzenia nerek, zdefiniowanego przy użyciu systemu oceny pięciu kategorii, w celu oceny ryzyka, urazu, niepowodzenia, straty i schyłkowego uszkodzenia nerek (RIFLE) 11; stosowanie terapii nerkozastępczej; nowe awarie narządów układu sercowo-naczyniowego, oddechowego, układu krzepnięcia i wątroby, które nie występowały na początku badania; czas trwania wentylacji mechanicznej i terapii nerkozastępczej; i śmiertelność specyficzna dla przyczyny.
Stosując kryteria diagnostyczne RIFLE, ocenialiśmy pacjentów pod kątem ryzyka dysfunkcji nerek (RIFLE-R), uszkodzenia nerek (RIFLE-I) i niewydolności nerek (RIFLE-F) na podstawie przyrostowych wzrostów w stężeniu kreatyniny w surowicy w stosunku do wartości wyjściowych oraz zmniejszenie wydalania moczu w określonych okresach
[patrz też: polyvaccinum mite skutki uboczne, kalikreina, czop ropny na migdale ]